بررسی شیوع هلیکوباکتر پیلوری در گاستریت، بافت شناسی و متاپلاری روده ای و رابطه آن با سن و جنس ـ مطالعه آماری ۵۷۶ بیمار مبتلا به دیس پپسی بدون زخم در بخش آندوسکوپی مرکز آموزشی درمانی فیروزگر

هلیکوباکتر پیلوری در بیماریزایی (پاتوژنز) گاستریت مزمن فعال نقش اساسی دارد. ابتلا به عفونت معمولاً در دوران کودکی رخ می دهد اما اثرات آن برای تمام عمر باقی می ماند. ابتلا به این عفونت یک پدیده جهانی است که شیوع آن متفاوت می باشد. گاستریت مزمن (آتروفیک) و متاپلازی روده ای به عنوان سلولهای منادی (پرکورسورهای) سرطان روده ای ـ معدی پذیرفته شده اند. در حال حاضر اغلب مطالعات در جهان در جهت بررسی نقش هلیکوباکتر پیلوری و مرحله درمان پذیری بافتی برای جلوگیری از پیدایش سرطان معده معطوف گردیده است. در این مطالعه 2094 نمونه از مخاط آنتر و بدنه معده 576 بیمار که دچار دیس پپسی بدون زخم بودند، در مدت 2 سال جمع آوری شد و با روش مقطعی ـ توصیفی، بررسی گردید، که 260 نفر (1/45 % ) مرد و 316 نفر (9/54 % ) زن بودند. حداقل سن 13 سال و حداکثر سن 89 سال با میانگین 8/18 ± 48 سال بود. شیوع کلی هلیکوباکتر پیلوری 7/59 % بود که بیشترین شیوع را در دهه پنجم (8/70 % ) داشت. شیوع گاستریت مزمن فعال 1/56 % ، گاستریت مزمن 2/34 % و متاپلازی روده ای 3/11 % بود. هر چند شیوع کلی ابتلا در مردان 10 % بیشتر از زنان بود اما شیوع گاستریت مزمن فعال گاستریت مزمن و متاپلازی روده ای در 2 جنس یکسان بوده است. شیوع گاستریت مزمن و متاپلازی روده ای با افزایش سن افزایش داشت و اغلب در گروه سنی بالاتر از 45 سال یافت شد. موارد منفی هلیکوباکتر پیلوری در متاپلازی روده ای بیشتر از موارد مثبت آن بوده است.